Upadłość konsumencka
Jest to regulacja prawna, która umożliwia osobą fizycznym pozbyć się w części lub w całości długów. Upadłość konsumencka jest uregulowana w dziale V od art. 4911 do art. 49123 ustawy prawo upadłościowe ( Dz. U. 2003 Nr 60 poz. 535 ). Postępowanie upadłościowe wobec osób fizycznych prowadzone jest przed sądem upadłościowym i ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny. Postępowanie wszczyna złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.
Podstawą do ogłoszenia upadłości konsumenckiej jest NIEWYPŁACALNOŚĆ…
Zgodnie z art. 11 ust. 1 i 1a ustawy prawo upadłościowe dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do regulowania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, a czas nieregulowania zobowiązań przekracza trzy miesiące. Wówczas możemy mówić o dłużniku, który może składać wniosek o ogłoszenie tzw. upadłości konsumenckiej. Moment zaistnienia niewypłacalności jest wówczas gdy upłyną terminy płatności, dłużnik po ich upływie nie płaci zobowiązań w dalszym ciągu, a stan ten utrzymuje się powyżej trzech miesięcy. Ten moment można nazwać dla łatwiejszego rozumowania kwestii datą niewypłacalności lub datą utraty płynności finansowej.
Teoretycznie nie regulowanie zobowiązań nie dotyczy wszystkich wierzycieli. W sytuacji, kiedy zalegamy z płatnościami minimum na rzecz jednego wierzyciela, a należności innych wierzycieli są regulowane wówczas również, możemy starać się o ogłoszenie upadłości. Jednak należy brać pod uwagę fakt, że sąd będzie badał czy próbowaliśmy zawrzeć z wierzycielem ugodę.
W przypadku przedsiębiorców, zanim dojdzie do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, można posiłkować się prawem restrukturyzacyjnym ( Dz. U. 2015 poz. 978), które oferuje cztery postępowania: o zatwierdzenie układu, przyspieszone układowe, układowe, sanacyjne. Natomiast konsument – osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej – nie ma postępowania sądowego, które zapobiegałoby niewypłacalności w sytuacji gdy konsument jest nią zagrożony. Dłużnik będący osobą fizyczną może jedynie próbować zawrzeć ugodę z wierzycielem.
W związku z tym można podsumować, iż upadłość konsumencka jest dla dłużnika, będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalność gospodarczą, który jest niewypłacalny, posiada minimum jednego wierzyciela i wyczerpał wszystkie środki polubownego załatwienia sprawy z wierzycielami. Upadłość konsumencka jest ostatnim kołem ratunkowym dla dłużnika, a nie sposobem na pozbycie się zadłużenia.
Termin do złożenia wniosku…
Dłużnik będący osobą fizyczną nie ma obowiązku składania wniosku o ogłoszenie upadłości, to jest jego przywilej, uprawnienie w przeciwieństwie do dłużnika będącego przedsiębiorcą. W związku z tym po wystąpieniu stanu niewypłacalności nie ma znaczenia kiedy złożymy wniosek do sądu, chodź z praktyki według mojej oceny im szybciej tym lepiej, ponieważ sąd zwraca szczególną uwagę na postępowanie dłużnika po utracie przez niego zdolności do regulowania zobowiązań. Ujmując innymi słowy, istotne jest zachowanie, co poczyni dłużnik po dacie niewypłacalności. Na przykład czy złoży wniosek o ogłoszenie upadłości, czy zaciągnie kolejny kredyt lub pożyczkę, czy sprzeda składnik majątku. To ma wpływ na ogłoszenie upadłości konsumenckiej, ponieważ zaciągnięcie kolejnych kredytów lub pożyczek po dacie niewypłacalności przyczynia się do negatywnej kwalifikacji zobowiązań powstałych po tej dacie jako zobowiązań, które mogły istotnie zwiększyć stopień niewypłacalności.
W związku z tym należy podchodzić z dużą rezerwą i ostrożnością do zaciągania kolejnych zobowiązań będąc osobą niewypłacalną. Dłużnik niewypłacalny chcący zaciągnąć kolejny kredyt lub pożyczkę powinien wykazać się w swoim postępowaniu racjonalne myślenie i uzasadnienie podjętej decyzji. Ponadto należy podkreślić, iż każdy przypadek będzie rozpatrywany indywidualnie przez sąd upadłościowy po uwzględnieniu całokształtu stanu faktycznego zawartego we wniosku o ogłoszenie upadłości.
0 komentarzy